Prolog

28 maj 2017 rok
W końcu moje oczy ujrzały światło dzienne już nie byłem w tych ciemnościach przez moje oczy biło światło, które oślepiało mnie na początku kiedy tylko wyszedłem z tamtego ciemnego pokoju. Dzisiaj bowiem wychodzę z tego miejsca i nie mam zamiaru wracać do tego miejsca już nigdy więcej w tym miejscu umierałem z tęsknoty do mojej ukochanej widziałem tylko jej twarz w mojej głowie, która śmiała się do mnie. Dalej miałem wiele pytań na które odpowiedź zna moje rodzina i w końcu się dowiem czy wzięła z nim ślub? Albo rzuciła go, bo źle ją traktował i teraz cierpi po rozstaniu i po tym, że byłem w tym miejscu. Tyle pytań na które tylko znają odpowiedzi poszczególne osoby i zadam im te pytania kiedy będzie na to pora, ale teraz chce się cieszyć tym świeżym powietrzem, które czuje w moich płucach. Moja historia się jeszcze nie kończy, ona znowu się zaczyna, będzie mi dawała kłody pod nogi. Czy będę cierpiał? Na pewno, moje cierpienie będzie towarzyszyć do końca moich długich dni.

Witam Was :*

Prolog drugiego tomu za mną nie lubię ich zbytnio pisać, ale wzięłam się w sobie i napisałam dla Was prolog. 

On nie wiele mówi tylko, że Ross wyszedł z tego szpitala, ale za to następne rozdziały będą o wiele ciekawe i mam nadzieje, że będą Wam się podobać.

Pozdrawiam :*

PS.Liczę na komentarze :*