Epilog

Nie wiem jaka jest data
Kilka razy uciekałem z tego miejsca i za każdym razem wiedzieli gdzie mają mnie szukać i zawsze mnie z stamtąd zabierali, a w moich oczach gromadziły się łzy, że muszę opuścić moją ukochaną i wrócić z powrotem do szpitala. Jednak kiedy uciekłem ostatni raz, to nie wróciłem do mojego pokoju tylko założyli mi na głowę worek przez który nic nie widziałem i założyli na mnie jakiś kaftan gdzieś mnie prowadzili sam nie wiedziałem dokąd mnie prowadzą. Kiedy doszliśmy ściągnęli mi ten worek i wszedłem do zupełnie innego pokoju, w którym były po przybijane deskami okna, było ciemno. Zaprowadzili mnie do łóżka i pozapinali pasami i od tamtego czasu nigdzie nie wychodziłem nie miałem dostępu do świeżego powietrza. Lekarz przychodzi do mnie codziennie i ze mną rozmawia, a pielęgniarki przynoszą mi jedzenie, picie, leki i rozmawiają ze mną o tym jaka dzisiaj jest pogoda, co się dzieje na świecie albo wchodziły na różne tematy prawda jest taka, że siedziałem sam w tym pustym i ciemnym pokoju. Powoli zapominam jak wyglądają drzewa, słońce, niebo, trawa i różne inne rośliny czy rzeczy jednak nigdy nie zapomniałem roześmianej twarzy mojej miłości i te wspólne nasze wspomnienia, to dla nich jeszcze tu żyje one podnoszą mnie na duchu, że kiedykolwiek wyjdę z tego miejsca. W każdej sekundzie myślę o niej i zastanawiam się nad jedną rzeczą czy wzięła ślub z moim bratem kiedy kogokolwiek się oto  pytam, to nie dostaje odpowiedzi na moje pytanie. Umieram z tęsknoty do niej i za jasnością, która mnie otaczała kiedyś codziennie, a teraz to jest ciemność tylko tyle widzę za wszystkim tęsknie co mnie kiedyś otaczało, a teraz umieram. Teraz nic nie mi zostało tylko umieranie z tęsknoty do niej nic więcej i napisze takie o to słowa...

Straciłem ją i tak łatwo jej nie zdobędę, zbyt mocno kocha mojego brata, a ja muszę się z tym pogodzić...

Cześć :*

I tak oto tym sposobem dotrwaliśmy do końca tego tomu jest mi z tego powodu bardzo smutno, ale za to będzie drugi tom, w którym dużo się wydarzy.

Jestem bardzo pozytywnie nastawiona na niego i mam nadzieje, że Wy też będzie zadowoleni z tego drugiego tomu.

Chce Wam bardzo podziękować za to, że byliście, czytaliście i komentowaliście moje rozdziały mam nadzieje, że zostaniecie do końca tej historii.

Chce Was poprosić oto, żeby każda osoba jaka, to czytała zostawiła po sobie jakiś komentarz może być to cokolwiek, ale chce wiedzieć ile tak na prawdę, to czytało, a ile było tutaj przypadkiem. 

Kocham Was!

Do napisania :*